Bij het denken over de participatie samenleving, valt ook het streven naar meer zelfredzaamheid. Maar de kansen om je eigen zelfredzaamheid te vergroten en dus te kunnen meedoen, zijn niet gelijk verdeeld in de samenleving. Jongvolwassenen met complexe, langdurige en/of hardnekkige psychiatrische problematiek krijgen niet de kans en de benodigde hulp om te kunnen participeren. Een assistentiehond vergroot de zelfredzaamheid van de cliënt (Schulink, 2017).

Onderzoek van De Jong, Janssen en Knol (2017) concludeert dat de assistentiehond op verschillende manieren een bijdrage levert aan het herstelproces.

“De bijdrage is op alle drie de gebieden van herstel duidelijk zichtbaar (fysieke gesteldheid, psychische gesteldheid en het vervullen van maatschappelijke rollen). De assistentiehond biedt structuur en motivatie aan cliënten die herstellende zijn van depressieve klachten, een dissociatieve stoornis, dwang en drang- en eetgerelateerde problematiek. Daarnaast zorgt de assistentiehond ervoor dat de cliënt minder afhankelijk is van zijn sociale netwerk en dat de cliënten minder last hebben van (heftige) paniek en angstgevoelens. De functionele interventies die de assistentiehond uitvoert zijn de oorzaak van een daling van het aantal crisismomenten onder de cliënten. Eén van de functionerende interventies die de assistentiehond uitvoert is ‘spiegelen’, waarbij hij een signalerende taak heeft.
Dit spiegelen zorgt voor een betere omgang met symptomen en het richting kunnen geven aan eigen gedrag wat een belangrijke voorwaarde kan zijn voor het herstelproces. Het teamgevoel en de daarbij behorende verantwoordelijkheid geven veel motivatie en kracht, wat ook helpend kan zijn in het herstelproces. Het verantwoordelijkheidsgevoel van het ‘team zijn’ heeft ook effect op de mate van assertiviteit van de cliënten. Dit ontstaat wanneer de assistentiehond in openbare ruimtes wordt geweigerd. Het gevoel van onrecht is iets waar de cliënten mee leren om te gaan in de vorm van assertiviteit. De maatschappelijke rollen zoals ‘consument’, ‘werknemer’ en ‘vriend’ kunnen mede hierdoor beter vervuld worden sinds de komst van de assistentiehond.”
Uit: Samen op weg naar Herstel, 2017

Wij geloven in de mogelijkheden van ieder persoon en kijken niet enkel naar de onmogelijkheden. Door de mogelijkheden te vergroten, denken wij dat iedereen stappen kan zetten om beter te leren omgaan met een psychische beperking. Wat wij vanuit de praktijk al wisten, werd bevestigd door de onderzoekers De Jong, Janssen en Knol. Zij deden in 2017 onderzoek binnen Stichting MissionPuppy. waar de grondleggers van Stichting Dutch Assistance Dogs op dat moment deel van uitmaakten. De Jong, Janssen en Knol concludeerden in hun scriptie “samen op weg naar herstel” dat de gebruikte methodiek (ontwikkeld in 2012) op meerdere vlakken werkt: het werkt herstel bevorderend en vergroot de zelfredzaamheid.

We willen benadrukken dat we een aanvulling zijn op de hulpverlening. Een assistentiehond zal niet de problemen oplossen, maar kan een substantiële bijdrage leveren aan het verhogen van de zelfredzaamheid en kwaliteit van leven verbeteren.